Geschiedenis Tiense

Het verhaal van Tiense Suiker begint al in 1836. In dat jaar dienen Joseph Vandenberghe de Binckom en Pierre Van den Bossche een bouwaanvraag in bij het stadsbestuur van Tienen. De stad kende een vergunning toe en de geboorte van de Tiense Suikerraffinaderij was een feit.

Tegen het einde van 19de eeuw was de fabriek een middelgroot bedrijf. Dankzij talrijke technische verbeteringen en innovaties steeg de totale jaarproductie van geraffineerde suiker in Tienen van 7.000 ton in 1894 tot 62.000 ton in 1913. Het bedrijf begon in die tijd ook suiker te exporteren en nam andere Belgische suikerfabrieken over.

Na de Tweede Wereldoorlog bleef de Tiense Suikerraffinaderij voor belangrijke vernieuwingen in de suikerindustrie zorgen. Zo had het bedrijf onder meer de hand in de verbetering van de zaadselectie en de optimalisering van de bietenteelt. Ook op sociaal vlak verrichtte het bedrijf baanbrekend werk. Lang vóór de wetgever dit deed, voerde de Tiense Suikerraffinaderij het principe van het betaald verlof in en beperkte het de werktijd tot acht uren per dag.

Duurzaam

We werken met lokale Belgische boeren. Onze suikerbieten vliegen dus niet de halve wereld rond. Veel beter voor het milieu dus. Na de oogst worden de bieten in Tienen verder verwerkt tot suiker. De bieten worden eerst gewassen. Het water dat we hiervoor gebruiken, wordt daarna gezuiverd en vervolgens weer hergebruikt. Zelfs het water dat uit de suikerbiet zelf komt, wordt opnieuw gebruikt. Niets van de biet gaat verloren. Ons zero-waste principe noemen we dat. Nadat we de suiker uit de bieten hebben gehaald, verwerken we alles wat we overhouden tot bietenpulp. Deze pulp gaat daarna terug naar de landbouw en vormt een voedzame toevoeging op het veevoeder.

Aandacht voor mens en milieu kun je nooit genoeg hebben. En dat blijkt ook uit onze plannen. Zo zal het papier dat we gebruiken voor onze verpakkingen vanaf 2020 voor 100% FSC gecertificeerd zijn. We gaan ons arsenaal biologische suikerbieten de komende jaren geleidelijk vergroten en we gaan bloemen zaaien aan de randen van onze akkers als steun voor bijen, vlinders en vogels. Tot slot zullen we ons plasticgebruik geleidelijk terugdringen.